Eric Langton
Kraj: Anglia
Ur.: Leeds, 1907 r.
Star Championship:
1. miejsce 1932
2. miejsce 1934
4. miejsce 1935
Indywidualne Mistrzostwa Świata:
2. miejsce 1936
10. miejsce 1937
8. miejsce 1938
2. miejsce w kwalifikacjach 1939
|
|
|
Zaczynał od wyścigów terenowych i szosowych w 1926 roku wraz ze swym bratem Oliverem. Mieli
ułatwione zadanie gdyż ich zamożni rodzice zgodzili się zainwestować w pasję synów. Debiut w zawodach
Eric zaliczył w 1928 roku. Po awarii sprzętu z pomocą pospieszył mu wówczas Frank Varey i obaj startowali
na jednej maszynie.
Kilka dni później trafił do Leeds Lions, gdzie został kapitenem i jako jeden z najlepszych jeźdźców w lidze,
poprowadził klub do mistrzostwa Northern League. W następnym sezonie wraz z bratem przeniósł się
do Belle Vue i dwa lata z rzędu zdobywał z tym zespołem Mistrzostwo Ligi Północnej. W 1932 roku
ruszyła liga ogólnokrajowa, a Belle Vue zaczęło od medalu brązowego. W następnych latach nastąpiła
totalna supremacja tej ekipy, której liderem był właśnie Langton. Ostatni tytuł mistrzowski zdobył z "Asami"
w 1939 roku.
Jego brat Oliver był świetnym mechanikiem, lecz także i Eric nie pozostawał pod tym względem w tyle.
Razem m.in. opatentowali i sprzedali firmie Rudge widełki wyposażone w amortyzatory. Eric także jako
pierwszy z gwiazdorów zmienił przestarzały australijski styl jazdy "leg trailing" na "foot forward", czyli styl
dzisiejszy.
Za wielkimi sukcesami drużynowymi w parze poszły też te indywidualne. Zadebiutował w Star Chapionship
w 1932, gdzie z łatwością przebrnął eliminacje. Nie dał szans rywalom też w finale, pewnie pokonując
Australijczyków Huxleya i Case'a. Dobre były też dlań lata 1934 i 1935, gdy znajdował się w ścisłej czołówce
klasyfikacji.
Nadszedł rok 1936 i pierwsze w historii Indywidualne Mistrzostwa Świata. Po udanych kwalifikacjach,
Langton zaliczany był do faworytów. W finale zwyciężył pierwsze 3 biegi, lecz w następnych uległ
Australijczykom Van Praagowi i Wilkinsonowi. Oznaczało to, że w dodatkowym biegu o złoto Langton
zmierzy się z Lionelem Van Praagiem. Przed biegiem Anglik zaproponował rywalowi układ, iż wygra ten
z nich, który wyjdzie zwycięsko z pierwszego łuku, dzięki czemu zawodnicy unikną niepotrzebnego ryzyka.
Podczas startu do biegu dodatkowego Langton zerwał jednak taśmę, za co powinien zostać wykluczony.
O dziwo sędzia dopuścił go jednak do powtórki, a oburzony Van Praag postanowił zerwać układ. Tyle, że...
nie wspomniał o tym swemu rywalowi. Drugie podejście pewnie wygrał Langton i prowadził przez prawie
cztery okrążenia. Na ostatnich metrach minął go jednak Van Praag i to on zgarnął historyczne złoto. O
wcześniejszym porozumieniu przez lata nie wiedział nikt poza zawodnikami. Jego istnienie wyjawił dopiero
Van Praag na krótko przed śmiercią. Langton, który przez lata milczał o tej sprawie, w końcu potwierdził słowa
Lionela. Dodał, że od tego wydarzenia nigdy nie zamienił z Australijczykiem choćby słowa. Takich oto emocji
dostarczył historyczny finał z 1936 roku.
Po wojnie Langton wrócił do swego Belle Vue i startował jeszcze dwa lata, nadal będąc liderem zespołu.
Po zakończeniu kariery osiedlił się w Perth i zmarł w 2001 roku, dożywszy sędziwego wieku 94 lat.
|
