Kraj: USA
 Ur.: Roseville, stan Illinois, 1907 r.

 IMŚ:
 2. miejsce 1937
 3. miejsce 1938
 3. miejsce w kfalifikacjach 1939
 5. miejsce 1949

                                                                           

Jako dziecko przeniósł się z rodzicami do Kalifornii i zamieszkał w Pasadenie. Tam poznał braci Milne, z którymi los związał go na długie lata. Wraz z nimi stawiał pierwsze kroki na żużlowej arenie. Posiadał własny motocykl marki Indian, dzięki któremu zarabiał też na życie, pracując jako goniec.

Szybko stał się jednym z najlepszych zawodników w Stanach, jednak na starty w Anglii zdecydował się dopiero w 1937 roku, mając 30 lat. Szybko pokazał, że jest w absolutnym topie na świecie, zostając liderem Wimbledonu. Przeszedł jak burza eliminacje IMŚ, a w finale przedzielił na podium... Jacka i Cordego Milne. Rok później dołożył do swej kolekcji medal brązowy, a w 1939 roku też zaliczał się do ścisłego grona faworytów. Barw londyńskiego Wimbledonu bronił aż do wybuchu wojny.

W 1948 roku, jako jedyny z przedwojennych amerykańskich jeźdźców, postanowił wrócił na Wyspy. Został zawodnikiem Wembley i szybko udowodnił, że nie zapomnial jak się jeździ. Rok później trafił do beniaminka z Birmingham, także zostając liderem zespołu.

W 1949 roku zakwalifikował się do finału IMŚ, który skończył na piątym miejscu. W jednym z biegów, jadąc na prowadzeniu, zanotował defekt motocykla. Gdyby nie ten pech, miałby tyle samo punktów co Mistrz Świata Tommy Price.  Mógł zostać jedynym w historii zarówno przed- jak i powojennym medalistą IMŚ.

Po tym sezonie nieoczekiwanie postanowił zakończyć karierę i wrócił do Stanów. Zmarł na raka w 1963 roku, mając 56 lat.